پهپاد در واقع فارسی شده کلمه انگلیسی unmanned aerial vehicle یا UAV است که مخفف شده عبارت پرنده هدایت پذیر از دور می باشد و به آن پرنده یا هواگرد بدون سرنشین نیز می گویند.
این خودرو پرنده توسط یک ایستگاه کنترل بر روی زمین هدایت می شود و یا می توانند به صورت خودکار (خودمختار) پرواز کنند؛ علاوه بر آن، دارای بارهای سنسور، اجزای هواپیما، حسگرها و سیستم موقعیت یاب نیز می باشند.
پهپاد می تواند توسط نیروی انسانی کنترل شود و یا اینکه وظیفه هدایت آن را یک کامپیوتر بر عهده بگیرد.
کاربرد این وسیله پس از جنگ جهانی دوم افزایش یافت تا جایی که که در دهه 1980 به عنوان یک سیستم تسلیحاتی مهم شناخته شد. نظارت بر میدان جنگ و تعیین هدف با قابلیت هایی از جمله موتور کوچک و ساکت، از جمله کاربرد های پهپاد است که مورد توجه قرار گرفت.
در پهپاد های بزرگ، این ایستگاه می تواند بر روی یک وسیله نقلیه و یا تریلر نصب شود و کنترل آن را از نظر دامنه یا قابلیت ارتباطی محدود کند.
پهپاد های کوچک در میدان جنگ به منظور گسترش زاویه دید به طور دستی کاربرد دارند. استفاده از سیستم خودکار برای هدایت این وسایل روز به روز در حال توسعه است.